۱۴۰۳ فروردین ۹, پنجشنبه

عزایِ عظما

 



شنیدم که عظما گرفته عزا

خجسته نپخته برایش  غذا

بنالد  ز طعم و ز نفخِ   نخود

ز دردش چو ماری بپیچد به خود

جهازاتِ شرعی همه در خطر

چو مجرایِ قلوه ندارد گذر

بنفشه نکاهد ز تشویشِ جان

سلامی نسازد همان مُستعان

ز روزی که رفته به فکرِ فرار

دگر پشتِ منقل نگیرد قرار

فقیهانِ خفته نحیف و نژند

به پیری پریش و گرفتارِ قند

نه کوسه که گوید دروغی برزگ

نه قاسم که تازد به ملت چو گرگ

سپاه و بسیجی دچارِ شکاف

رییسی گرفته مدالی ز گاف

چو طوسی نیاید به بیتش دگر

به دنبالِ قاری دود در به در

بسختی صدیقی فتاده به چاه

ز افشایِ دزدی  نمازش تباه

طلب می کُند دم به دم مجتبا

که جان را سپارد به بادِ صبا

چو بهرِ جوابی به دیوان شتافت

ز خواجه بجز راهِ دوزخ نیافت

 

 

۱۴۰۳ فروردین ۷, سه‌شنبه

هراس عظما - ترس از بازگشت ترامپ

 



 

شنیدم که عظما گرفته عزا

بنالد  ز دستِ  بلندِ    قضا

به قصدِ  کثیفی  گِره  کرده    مُشت

هراسان از آن کس که قاسم بکُشت

بترسد  که  قدرت  بگیرد بدست

بریزد به کامش شرنگِ شکست

صدای زنان  پر توان تر ز  پیش

بکوبد به مغزش ز هر سال بیش

ز کابوس گرید به شب هایِ تار

سپیده  نیاید  ز  احکامِ       دار

به  نقشِ سپاهی  نبندد   امید

سیاهی گریزد ز صبحِ سپید

به مسکو ندارد   دگر اعتماد

چو داده امیدش مُکرر به باد

زبانش  فتاده  به    لُکنت   ز  ترس

که از چرخِ گردون نیاموخت درس

ز باغی که کاظم بر آن بُرد دست

عیان  شد  تمنایِ  شیخان ِ   پست

به سلطانِ  عمان  فرستد  پیام

مگر او ببخشد به تختش دوام

بخواهد به زاری ز شیخِ  قطر

که او را کِشاند برون از خطر

چو آیینِ تلخش ز مردم جداست

نفهمد که  راهِ  رهایی  کجاست

ز آرایِ باطل دلش گشته خون

چو داند بزودی شود سرنگون

 


۱۴۰۳ فروردین ۴, شنبه

سالِ جهش - به مناسبت سالِ جهش تولید با مشارکت آرای باطله

  •   


رسیدیم کم کم به سالِ  جهش

که عظما فتاده به فکرِ پرش

پرستو  بخواند  دعایِ   سفر

ز قصدش نداده به ملا  خبر

در آفاقِ هفتم فغان است و شور

که  آقا  خریده  بلیطی  ز   تور

نهاده  به  چمدان  لباسِ قشنگ

نه بمبی، نه موشک، نه حتی فشنگ

سه تارِ قدیمی نبُرده  ز یاد

نه اسبابِ دودی که دادش به باد

ز اصلاحِ صورت بگشته جوان

ترانه بخواند به چندین زبان

غزل را که خواند امامِ نظام

بساطِ  ولایت  بگردد   تمام

نگوید   کلامی   دگر  جنتی

نه کاظم که شُد سُخرهِ  ملتی

امیری که رفته  به عمقِ فساد

چو بیدی بلرزد ز طوفان و باد

رییسی چو از فتنه فارغ شود

به  دنبالِ  تحصیلِ هفتم  رود

مُجی کو فشارد سُماقی به لب

فراری شود از حصار عقب

بتابد فروغی بر این خاک پاک

به پایان رسد  دورهِ   خوفناک

 

 

 


۱۴۰۳ فروردین ۱, چهارشنبه

توضیح المسائل کش دادن - تبیین نظرات آسمانی عظما به زبان ساده

 



بپرسید  خامی   ز   یارِ     قدیم

چه چیزی نباید  کنون کِش دهیم؟

از آن لاغرِ بی کسِ تک قبا

چگونه  شُدی هَمدمِ   مجتبا؟

تو  لابد  شناسی مسیری  عجیب

که اموال رانتی بریزی به جیب

به من هم بگو از فنونِ  جهش

ز بالا و پایین، ز سر تا  تَهِش

بدو گفت پاسغ  رفیقِ  شفیق

برایت بگویم به شکلِ  دقیق

تو کردی اموراتِ خود را خراب

برفتی   بدنبالِ  درس  و  حساب

نباشد ملاتی  بجز یک  سراب

هر آنچه بریزد  ز درزِ  کتاب

تو باید  ببندی زبان  و دو چشم

و صورت بپوشی به انبوه پشم

چو رهبر پراند کلامی جفنگ

مبادا بخندی که گشته  مشنگ 

نکن   صحبتی    از  رواجِ       فساد

نه از کار و مسکن، نه از عدل و داد

از اینگونه صحبت شود خشمگین

ببارد  گلوله        ز انبارِ     کین

نگیری تو پاسخ از این مُردنی 

و  خونی بریزد  ز  کِش دادنی

همان به که کِش را گذاری کنار

وگرنه  برآرد  ز دخلت     دمار

 

 

 

 

 

۱۴۰۲ اسفند ۲۹, سه‌شنبه

امضای جعلی - سفارشات امام زمان به کاظم صدیقی

 


بگفته  به  کاظم   امامِ    زمان

که امضایِ جعلی فریضه بدان

به مردم ز حسنِ صداقت بگو

ولی در نهان نفعِ خود را بجو

به هر سو که خواهی بچرخان زبان

ز تاییدِ  رهبر  تو    غافل       نمان

بگویی اگر مدح      هنگامِ  درس

ز احکامِ شرعی تو هرگز نترس

ز غوغایِ مردم تو غمگین نباش

که حیدر کُند شاکیان آش و لاش

اگر بحثِ ارضی بیاید   میان

ز تعزیر و زندان بمانی امان

فروبند   چشمت  به   بیدادگر

به خون هایِ کشتارِ آبان نگر

مگو از فسادِ  بسیج و سپاه

و گرنه نویسم به پایت گناه

بِکِش از جهنم تو تصویرِ زشت

ز فوجِ  پرستو   درونِ   بهشت

بصیری چو شیخِ زمین خوار نیست

فغانِ   فقیران   ز  شرمندگی   است

چو گفتارِ حضرت به جانش نشست

به املاکِ  مردم بسی   بُرد   دست

 

۱۴۰۲ اسفند ۲۸, دوشنبه

زنده باد باطله - به مناسبت پیروزی ایشان در سیرک انتخابات

 


امیدی که بستم بر این باطله

نبدم به شیخانِ  آن      قافله

نه  کم دارد او  از سرانِ  قوا

نه با شیخِ طوسی شود هم نوا

چه کاری برآید از این  جنتی؟

که سر را سِپُرده به آن لعنتی

چه آموخت شیخک در آن شش کلاس؟

که خر کم  نباشد  از او   در    قیاس

مگر آن سپاهی که قالی ببافت

بر املاکِ کشور تسلط نیافت؟

کِه  دیده  صداقت  از  آن  آمُلی؟

که قبلا خودی بود و هم سوگلی

ز عادل   نوشتن    بکُلی  خطا ست

چو هر کس بداند که بندش کجاست

نیامد   بخاری  ز  شیخِ       کلید

نه از شوخِ یزدی که لُکنت گزید

نداند   علمدار  بیتِ  هوا 

پرستو پرانی نباشد  دوا

ندیدیم  خیری  ز  آلِ   عبا

مبادا به قدرت رسد مجتبا

نبینم  کسی  بهتر  از    باطله

از این رو ز شادی کنم هلهله

الهی   سُکان   را   بگیرد  به      دست

چه در صحنِ مجلس، چه در بیتِ مست

ز آرایِ  باطل نویدی    دمید

که عمر ولایت به آخر رسید

 

 

 

۱۴۰۲ اسفند ۲۶, شنبه

آخرِ و عاقبت عظما - دعایِ سالِ نو

 

 

 

به محضی که عظما دو بستی بزد

به کنجی  خزید  و    غلتی    نزد

خلوصِ  مواد  و   کراماتِ      دود

بسرعت بصیرت  ز چشمش  زدود

چو خرناسِ شرعی به اوجش رسید

ز  خوابِ  خیابان  ز  جایش    پرید

ز کابوس دیگر ندارد قرار

سحرها بیفتد به فکرِ  فرار

نفیری  کشید  و تکانی     بخورد

کف دستِ چپ را به قلبش  فشرد

فرستاد   لعنت   به  گور   امام

که از دینِ  او کار دین شد تمام

گلابی به تصویرِ پوتین   فشاند

که او را به خاکِ سیاهی نشاند

نگاهی ز حسرت به آیینه دوخت

فغانش  درآمد، فیوزش بسوخت

ز خشمش عبا را به تیغی بُرید

که از بابتش فحشِ کافی  شنید

نه درمان بیامد ز راز و نیاز

نه اشکِ بنفشه بشُد کارساز

دمِ صبح  درِ باغِ دیوان گشود

مگر رندِ زیرک علاجی  نمود

ندانست خواجه نگوید مجیز

بتازد به   پنهانِ شیخانِ هیز

چو حافظ غمین بود و راهی نزد

سرش را چو سنگی به دیوار زد

دماغش شکست و لبانش شکافت

به دیدارِ  یارِ  غریقش      شتافت

چو شرش برفت و زمین پاک شد

ندانم  که  نعشش  کجا  خاک  شد